ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΤΟ ΜΕΙΛ – Συμβολή της συντρόφισσας Κ. Μ. (μέλους των ΠτΓ/ΚΝ/ΣΕΑΠΣ) στην αποδόμηση των συκοφαντιών των Ε. (Χ.), Α. (Μ.) και Α. (Κ.) εναντίον των ΠτΓ/ΚΝ και συντροφισσών και στο ξεσκέπασμά τους

Έκπληκτη άρχισα να πληροφορούμαι –από τις 29 Νοεμβρίου, και στην αρχή προφορικά– την απαξίωση που είχε εκδηλώσει η Ε. απέναντι στη δουλειά μου πάνω στην μπροσούρα του George Caffentzis και την επίθεση στην ομάδα μου (δηλ. τα ΠτΓ και τις εκδόσεις ΚΝ, που αποτελούν κάτι ενιαίο), η οποία κλιμακώθηκε με τον τραμπουκισμό του Α. απέναντι στον Γ. δια τηλεφώνου δυο μέρες μετά. Μετά από λίγο καιρό ζήτησα τα μέιλ που αναφέρονταν στην ομάδα μου και σε μένα προσωπικά, όπως κι αυτά που στάλθηκαν στις 6 Φλεβάρη. Παρακάλεσα τη Δ. να προωθήσει το παρακάτω κείμενό μου ως τοποθέτηση στα όσα διαδραματίστηκαν στην Ο.Α. και με αφορούν και ταυτόχρονα ως απάντηση σε όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν για μένα και τα ΠτΓ από την Ε. (και, δευτερευόντως, τον Α.). Γι’ αυτόν τον λόγο θέλησα οι αποδέκτες να είναι αυτοί που έλαβαν και άκουσαν τις εναντίον μου συκοφαντίες, κάτι που θα ξαναγίνει εκ μέρους μου αν χρειαστεί.

*

Το γεγονός ότι, πρώτον, δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στην τελευταία συνάντηση της Ο.Α. λόγω του βέτο που άσκησε το άτομο από το οποίο θα ζητούσα τις περισσότερες εξηγήσεις σχετικά με τα όσα έχει πει για το άτομό μου, την έκδοση της μπροσούρας του George Caffentzis και γενικότερα για τις σχέσεις ανάμεσα στην Ο.Α. και την ομάδα μου, δηλ. η Ε., και δεύτερον, η καθυστέρηση με την οποία έλαβα το κείμενο που έστειλε τον περασμένο μήνα στη λίστα της Ο.Α. η ίδια, με αναγκάζουν να τοποθετηθώ τώρα.

Kαταρχήν, τα γεγονότα:

Υπέθετα ότι σε όλα τα μέλη της ομάδας σας θα ήταν γνωστό –και είχαν υποχρέωση να γνωρίζουν– το πώς ξεκίνησε και εξελίχθηκε η συνεργασία της Ο.Α με τα ΠτΓ και το ΚΝ για την εν λόγω μπροσούρα και την προηγηθείσα εκδήλωση, επειδή όμως αμφιβάλω μετά από όσα εξωφρενικά συνέβησαν, παραθέτω σύντομα την ιστορία αυτής της ατυχούς συνεργασίας: την άνοιξη του 2017, στη Συνέλευση Εργαζομένων–Ανέργων κατέθεσα πρόταση διοργάνωσης εκδήλωσης με τον George σχετικά με την εκλογή Τραμπ και τις συνέπειές της. Αν και η Ε. είχε αρνηθεί αρχικά («τι ξέρουμε εμείς για την Αμερική», είχε πει χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων), τελικά συμφωνήθηκε η διοργάνωση να γίνει από τα ΠτΓ και την Ο.Α. Είχα μεταφράσει και στείλει στην Ο.Α. το πρώτο κείμενο του George, τα ΠτΓ έκαναν την εισαγωγική εισήγηση της εκδήλωσης και ο Γ. κι εγώ κάναμε τη διερμηνεία. Η σχετική αφίσα, που την είχα επιμεληθεί εγώ, είχε την κοινή υπογραφή Ομάδα Αυτομόρφωσης/ΠτΓ.

Η απομαγνητοφώνηση έγινε από την Ε. και στο κείμενο έκανα εκ νέου επιμέλεια αλλά και αρκετές διορθώσεις αφού ξαναάκουσα το υλικό μαζί με τον αδερφό μου που έχει καλύτερη, ακουστική τουλάχιστον, γνώση των αμερικάνικων αγγλικών.

Δούλεψα το εξώφυλλο και ζήτησα από τον George επικαιροποίηση του αρχικού κειμένου του βάσει συγκεκριμένων ερωτημάτων, πράγμα που ευχαρίστως έκανε. Μετέφρασα και αυτό το δεύτερο κείμενο και μέσω του Γ. έστειλα στην Ο.Α. στις 17/11/2018 όλο το υλικό για σχολιασμό για την επικείμενη κοινή έκδοση. Παρεμπιπτόντως, πέραν όλων των πολιτικών ζητημάτων που αφορούν τη συνεργασία της Ο.Α με το Κ.Ν., το προτεινόμενο εξώφυλλο που έστειλα είχε το «λογότυπο» του ΚΝ για τον επιπλέον λόγο ότι έτσι θα μπορούσε να διανεμηθεί στα βιβλιοπωλεία – πράγμα που δεν απέκλειε, σε καμία περίπτωση, τη δυνατότητα να υπήρχε στο τελικό εξώφυλλο και το όνομα της Ο.Α. Το μέιλ του Γ. που συμπεριελάμβανε τόσο το δικό μου όσο και μια ολοκληρωμένη πρόταση των ΠτΓ προς την Ο.Α. ήταν αυτό:

Γεια χαρά σε όλους,

η Κ. μου έστειλε τη δουλειά που έχει κάνει μέχρι τώρα για την μπροσούρα του καφετζή και γράφει:

Γεια, σας στέλνω

1) το τελικό κείμενο της απομαγνητοφώνησης αφού έλαβα υπόψη τις διορθώσεις της Ε. αλλά και αφού ξανάκουσα με τον αδερφό μου το μαγνητοφωνημένο υλικό και πέρασα όλες τις διορθώσεις.

2) Μια πρώτη μετάφραση του νέου κειμένου που μας έστειλε ο George, όπου λείπουν κάποιες δικές μας σημειώσεις

4) 3 προτάσεις για εξώφυλλο.

Κ.

Ζητάει τη γνώμη σας.

Ως ΤΠΤΓ έχουμε συζητήσει το ενδεχόμενο να υπάρξει ένας κοινός πρόλογος ή ένα κοινό επίμετρο. Αν συμφωνείτε, πείτε λοιπόν ποια σημεία για την κατάσταση στην Αμερική θα θέλατε να διερευνήσετε περισσότερο. Εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει να ειπωθούν κάποια πράγματα παραπάνω για τους εργατικούς αγώνες εκεί.

Αν διαφωνείτε και κανείς από την ομάδα αυτομόρφωσης δεν ενδιαφέρεται να συνεργαστεί μαζί μας σε έναν τέτοιο πρόλογο ή επίλογο, ζητάω να δηλώσετε αν υπάρχει πρόβλημα να τον γράψουν μόνο τα ΤΠΤΓ.

Αν υπάρχει πρόβλημα, η μπροσούρα θα βγει μόνο με αυτά τα δύο κείμενα που στέλνω και με όποιο εξώφυλλο επιλεχθεί από κοινού, είτε από αυτά που στέλνω είτε από άλλη πρόταση που τυχόν γίνει.

γ.

Ενώ λοιπόν ο Γ. είχε προωθήσει από τις 17 Νοεμβρίου το υλικό που ετοίμαζα για την επικείμενη κοινή έκδοση,πληροφορήθηκα για την «τοποθέτηση» της Ε. και του Α. επ’ αυτού, που ήταν και οι μόνες απαντήσεις εντός της Ο.Α. (κανένα μέλος της Ο.Α. δεν επικοινώνησε ποτέ μαζί μου για να συζητήσει το μέιλ που έστειλα!)

Τα μέιλ αυτά, που μου προωθήθηκαν από τον Γ. αργότερα αφού με αφορούσαν άμεσα, είναι τα παρακάτω:

καλησπέρα!

θα ξεκινήσω να δουλεύω το κείμενο του Καφετζή, μιας και απ‘ ό,τι κατάλαβα υπάρχει η σκέψη μήπως και βγει σε έντυπη μορφή μες στον Δεκέμβρη και συγκεκριμένα πριν τις Μαυροκόκκινες Σελίδες.

κοίταξα τις τρεις προτάσεις για εξώφυλλο (στάλθηκαν σε pdf) και ομολογώ πως τις βρήκα και σχεδιαστικά και αισθητικά εξαιρετικά ελλιπείς. θα ζητήσω από έναν φίλο μου, επαγγελματία γραφίστα, να μας ετοιμάσει μια πρόταση,αλλά δεν ξέρω αν προλαβαίνει, μιας και λείπει στο εξωτερικό αυτό το διάστημα. διαφορετικά, ελλείψη άλλης σοβαρής πρότασης, μπορούμε να ετοιμάσουμε ένα πολύ μίνιμαλ εξώφυλλο, που να έχει πχ τη φράση του Καφετζή This is not normal και πληροφορίες για την εκδήλωση.

στο συγκεκριμένο pdf, όμως, παρατήρησα και κάτι ακόμα: υπάρχει το logo του Κόκκινου Νήματος. πότε συζητήθηκε και αποφασίστηκε κάτι τέτοιο, δηλαδή η έκδοση της εκδήλωσης του Καφετζή να βγει από τις εκδόσεις του Κόκκινου Νήματος; και γιατί να γίνει κάτι τέτοιο; δεν μπορεί η ομάδα αυτομόρφωσης να στηρίξει οικονομικά τα εγχειρήματά της; δεν πρέπει να συζητηθεί αυτό;

κατά τη γνώμη μου οι εκδόσεις της ομάδας αυτομόρφωσης δεν πρέπει να συνδέονται με άλλες πολιτικές ομάδες ή να θεωρούνται συγκοινωνούντα δοχεία, ενόψει μάλιστα και του καλέσματος που ετοιμάζουμε για τον νέο κύκλο μαθημάτων, που είναι ανοιχτό και θεωρητικά απευθύνεται σε όλες και όλους. αν στην τελική δεν μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε τις εκδόσεις μας ως ομάδα, καλό θα είναι να εξετάσουμε άλλους τρόπους χρηματοδότησης.

αυτά για την ώρα. καλό απόγευμα!

Ε.

συμφωνω με την ε. οπως το βαλε (αν κι εχω λιγες ενοχες να εκφερω αποψη αφου απουσιαζω ολο αυτο το διαστημα)

(Α.)

Μάλιστα στην ήπια αντίδραση του Ν. σχετικά με την αμφισβήτηση που εκδήλωσαν αυτά τα δύο άτομα ότι η εν λόγω μπροσούρα αποτελούσε κοινή δουλειά των δύο ομάδων και στο εύλογο ερώτημά του γιατί να μην υπάρχει συνεργασία με πολιτικές ομάδες όταν έχουν συμβάλλει στο έργο της Ο.Α., η Ε. επανέρχεται επιβεβαιώνοντας το αρχικό της μέιλ:

καλησπέρα και πάλι!

πρώτα και κύρια δεν συζητήθηκε ποτέ κάτι τέτοιο, δεν αποφασίστηκε απ‘ όσο θυμάμαι η μπροσούρα του Καφετζή να βγει από το Κόκκινο Νήμα κι αν αποφασίστηκε την μοναδική φορά που έλειψα κακώς δεν ενημερωθήκαμε οι απόντες. το δεύτερο ερώτημα είναι αν χρειάζεται κάτι τέτοιο, να χρηματοδοτηθεί δηλαδή ένα μπροσουράκι. δεν μπορούμε να το βγάλουμε από μόνοι μας;

φυσικά και υπάρχει συνεργασία με τα Παιδιά της Γαλαρίας, ταύτιση όμως δεν υπάρχει. κι αν κάθε υλικό μας βγαίνει από το Κόκκινο νομίζω πως γίνονται αυτόματα τέτοιοι συνειρμοί.

Ε.

Την επόμενη μέρα η Ε. ζητάει «συγνώμη» (😉, δηλώνοντας ταυτόχρονα αποχώρηση από την Ο.Α.! Τώρα, επανέρχεται 2 μήνες μετά με το κείμενο που έστειλε, χαρακτηρίζοντας τη στάση της «αμέλεια» και «σφάλμα» και βαφτίζει την γενικότερη κακοπιστία που εξέφρασε απέναντι στα ΠτΓ/ΚΝ ως «προβληματισμό», «αστοχία», «στείρα πρόταση» που διατυπώθηκε με «άτσαλο και παρεξηγήσιμο τρόπο». Ρωτάει, μάλιστα, δήθεν αφελώς, πώς είναι δυνατόν να είχε ξεχάσει ότι επρόκειτο περί συνδιοργάνωσης! Πραγματικά, της επιστρέφω εγώ το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν να «έσφαλλε» τόσο πολύ; Πώς γίνεται να της «διέφυγε» η ύπαρξη της άλλης ομάδας αλλά και η δική μου, τη στιγμή μάλιστα που γνώριζε μια χαρά τη γενεαλογία της συγκεκριμένης συνεργασίας; Πώς είναι δυνατόν να αγνοούσε τη μέχρι πρότινος συνεργασία ανάμεσα στην Ο.Α. και τα ΠτΓ η οποία μάλιστα είχε ξεκινήσει πριν μπει καν αυτή στην Ο.Α. και να χρησιμοποιεί υπονοούμενα για «συγκοινωνούντα δοχεία» που δήθεν εμποδίζουν την «ανοιχτότητα» της Ο.Α. λόγω συνάφειας με τα ΠτΓ; Πόσο πειστική μπορεί να είναι μια δήθεν «συγνώμη» όταν δεν απευθύνεται σε κανέναν αλλά αιωρείται γενικά και αόριστα; Κάθε συγνώμη έχει πάντα έναν αποδέκτη, πχ η ίδια λέει σήμερα «ζητάω να μου ζητήσουν συγνώμη». Ποτέ δεν έλαβα είτε εγώ είτε οι άλλοι άμεσα θιγόμενοι, δηλαδή ο Γ. και ο Δ., συγνώμη. Πόσο πειστική ακόμα μπορεί να είναι μια δήθεν «συγνώμη» όταν συνοδεύεται από αποχώρηση από την ομάδα της εν είδει διαμαρτυρίας και όταν όχι μόνο διατηρούνται ανέπαφα αλλά και εντείνονται τα γενικότερα σχόλιά της εναντίον της ομάδας μου; Πόσο πειστική ξαναλέω μπορεί να είναι μια δήθεν «συγνώμη» όταν δεν απευθύνεται συγκεκριμένα στα μέλη των ΠτΓ/ΚΝ; Πόσο πειστική μπορεί να είναι η δικαιολογία περί «ατοπήματος» όταν όλο το μέιλ αφορούσε ένα συγκεκριμένο σκεπτικό που ξαναειπώθηκε σε δεύτερο μέιλ και άρα στάλθηκε με συγκεκριμένες προθέσεις;

Πέρα από τελείως υποκριτική, η τακτική του να εντοπίζει κάτι τόσο κραυγαλέα λάθος από την πλευρά της, νομίζοντας ότι έτσι θα μας κάνει να πιστέψουμε στην αθωότητα των προθέσεών της, είναι αποτυχημένη. Στην πραγματικότητα, ήταν το θράσος της που την έκανε να ρισκάρει μια τέτοια απόπειρα υπονόμευσης της ομάδας μου, ποντάροντας στο σιγοντάρισμα πρόθυμων «συντρόφων» κι… ό,τι βγει. Η άμεση αντίδραση των συντρόφων μου–μελών της Ο.Α. την ανάγκασε στην άτακτη υποχώρηση της δήθεν «συγνώμης» και της αποχώρησης από την Ο.Α.

Η συνέχεια, βέβαια, στη συνάντηση της Ο.Α. στις 11/12, από την πληροφόρηση που έχω από τους συντρόφους μου, ήταν ακόμα χειρότερη αλλά και αποκαλυπτική της υποκρισίας της «συγνώμης» για την οποία κάνω λόγο παραπάνω: την ίδια στιγμή που «μετανοούσε» αποχωρώντας, έστηνε σκηνικό λεκτικού τραμπουκισμού με τη συνδρομή του προστάτη της Α., που περιλάμβανε δήθεν «αποκαλύψεις» συνοδευόμενες από στριγγλιές, φωνασκίες, πλήθος ύβρεις και προκλήσεις του πιο χαμηλού επιπέδου (πχ, «είστε πολιτικές πουτάνες», «πολιτικοί απατεώνες», «καθάρματα», «κυρία Δ.», «Δημητράκη» κλπ). Αφού δεν μπόρεσαν να απαντήσουν πολιτικά για την αρχική τους απόπειρα να περιθωριοποιήσουν τα μέλη των ΠτΓ εντός της Ο.Α. και να αναλάβουν την ευθύνη των ανυπόστατων κατηγοριών τους για «σέχτα», μετά δεν άφησαν κανένα περιθώριο όχι μόνο λογικής συζήτησης αλλά και δυνατότητας απάντησης σε όσους κατηγορούσαν παραληρηματικά, μην τηρώντας στοιχειώδεις πολιτικούς κανόνες δεοντολογίας. Κι όλα αυτά παρότι, όπως έμαθα, στην αρχή της συνάντησης είχαν προσποιηθεί ότι συμφωνούν οι κατηγορούμενοι να μιλούν τελευταίοι!

Ένα δεύτερο στοιχείο της τακτικής της Ε. είναι η στρεψοδικία. Αδυνατώντας να απαντήσει ξεκάθαρα, ειλικρινώς και πολιτικά στα όσα άτσαλα προσπάθησε να πάρει δήθεν πίσω, κατέφυγε σε παραπλανητικά επιχειρήματα, αναφερόμενη πχ στον Σ. Τ., που ήταν μέλος των ΠτΓ, του ΚΝ και της Ο.Α. μέχρι τις αρχές του 2012, κάτι τελείως άσχετο με αυτά για τα οποία έπρεπε να δώσει εξηγήσεις. Να ξεκαθαρίσω ότι η παραμονή του Τ. στις δύο πρώτες συλλογικότητες, μετά από την πρόσληψή του στο γραφείο του Μ., δεν έγινε ούτε αβασάνιστα ούτε χωρίς εντάσεις. Η άποψη που τελικά είχε επικρατήσει ήταν να το αποδεχτούμε ως κάτι προσωρινό, λαμβάνοντας υπόψη μας την πολύχρονη ανεργία του, την ξεκάθαρη αποστασιοποίησή του από τον πολιτικό χώρο του εργοδότη του και την απέχθεια μάλιστα που του προκαλούσε (μέχρι και κρίσεις πανικού πάθαινε εξαιτίας της δουλειάς αυτής, όπως μας έλεγε). Η απόφασή μας αυτή ήταν λανθασμένη, όχι επειδή ο Τ. ήταν πασόκος, όπως βλακωδώς ελέχθη, αλλά γιατί πολύ γρήγορα αποδείχτηκε ότι δεν ήθελε πια να έχει καμιά πολιτική δραστηριότητα, άρα θα έπρεπε να είχαμε αντιληφθεί έγκαιρα ότι ήταν ο καιροσκοπισμός του που τον οδήγησε σε αυτή τη δουλειά και όχι η ανάγκη επιβίωσης. Λίγους μήνες μετά είχαμε έντονη σύγκρουση μαζί του (συγκεκριμένα, ο Γ., εγώ και ο Δ.) και αποχώρησε από την ομάδα, ενώ ο Α. Κ … έκλαιγε γι’ αυτήν την εξέλιξη). Το λάθος μας αυτό φροντίσαμε να μην το επαναλάβουμε και έτσι στην περίπτωση του Α. Κ., που παρεμπιπτόντως ήταν πολύ χειρότερη γιατί στήριξε ενάντια στην ομάδα του τις απόψεις και την πολιτική πρακτική της Ε. Κ., του κυβερνητικού στελέχους με το οποίο είχε ερωτική σχέση, η στάση μας ήταν πλέον σύμφωνη με όσα πρεσβεύουμε.

Αλλά ποιοι μας εγκαλούν για πολιτική απατεωνία; Αυτοί που διαμαρτυρήθηκαν για αυτήν ακριβώς την αυστηρή στάση μας απέναντι στον Α. Κ.; Αυτοί που, όπως έμαθα, πρότειναν, ακόμα και στις 11/12 (!) να έρθει σε συνάντηση της Ο.Α.; Αυτοί που χαριεντίζονται μαζί του στα social media; Στη σελίδα της Ε. στο facebook φιγουράριζε στις 12/12 το εξώφυλλο της Εκδίκησης της Γυφτιάς με τη λεζάντα Ναι, ρε φίλε! και ένα χαιρέκακο για τη διάλυση της Ο.Α. σχόλιο του Α. Κ. από κάτω: Χαχαχαχαχα!…

Πέρα από παραπλανητική όμως η αναφορά στον Σ. Τ. είναι και τελείως υποκριτική. Εκτός του ότι γνωρίζω ότι όσο καιρό η Ε. είχε ερωτική σχέση με τον Δ. του είχε κάνει κριτική κατά καιρούς ακριβώς για τους αντίθετους λόγους που επικαλείται τώρα, δηλαδή για το ότι ο Δ. συμμετείχε μαζί μας στην κριτική διαφόρων κακώς κειμένων(συμβουλεύοντάς τον να «μην μπλέκει»), η φράση ότι του είχε «ασκήσει δριμύτατη κριτική» ειδικά σχετικά με τον Σ. Τ. είναι απάτη ολκής. Η Ε., αντίθετα, όχι μόνο διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Σ. Τ., αλλά του έκανε και τη γλωσσική επιμέλεια του πονήματός του, Money (που εκδόθηκε τον Δεκέμβρη του 2011), δηλαδή το ίδιο διάστημα που ο Σ. Τ. «ήταν χωμένος με βύσμα στο ιδιαίτερο γραφείο του μνημονιακού Μ.». Γι’ αυτήν της την ανιδιοτελή συνεισφορά(συγκρατήστε τη φράση), επειδή τον συνέτρεξε στο λογοτεχνικό του δημιούργημα, η Ε. κατάφερε να έχει και εύφημη μνεία στο εν λόγω βιβλίο, όπως φαίνεται από τη συνημμένη σελίδα που στέλνω. [Μπορεί κανείς να ανατρέξει στη συγκεκριμένη έκδοση, για του λόγου το αληθές]. Προφανώς κι αυτό της «διέφυγε» και δεν το ανέφερε στο κείμενό της ή μπορεί απλά να προστατεύει το δικό της παρελθόν.

Γνωρίζοντας ότι ο Α. Κ. είχε εγκαταλείψει την Ο. Α. αφήνοντας στο έλεός τους το μπλογκ και τις εισηγήσεις που χρώσταγε –τέτοιο πραγματικό ενδιαφέρον για το πολιτικό έργο της Ο.Α.!- ρώτησα τον Γ. που ήταν ιδρυτικό μέλος της Ο.Α. να μάθω τι είχε κάνει ο Σ. Τ. εναντίον αυτής της ομάδας. Ιδού η γραπτή απάντησή του: «Τίποτα απολύτως. Ο Σ.Τ. χάθηκε σταδιακά από την Ο.Α. το χειμώνα του 2011-2012 και αργότερα από τον αντιεξουσιαστικό χώρο συνολικά, ακολουθώντας τη φιλοσυριζάδικη πορεία δεκάδων ατόμων απ’ αυτόν τον χώρο. Το μόνο που μας έμεινε απ’ αυτόν ήταν μια παλιά εισήγησή του για την εργασιακή διαδικασία και τη διαδικασία αξιοποίησης που τη ξαναχρησιμοποίησε για τις ανάγκες των επαναληπτικών μαθημάτων του Κεφαλαίου ο Ο. το 2017».

Η διπλή γλώσσα και η διπροσωπία δεν σταματούν εδώ όμως. Στην αποτυχημένη της προσπάθεια να δικαιολογήσει τους τραμπουκισμούς του συνοδοιπόρου και προστάτη της Α., η Ε. καταφεύγει σε ένα αισχρό ψέμμα, ότι κατά τη διάρκεια του summercamp 2017, ο Γ. δήθεν έλυνε τις προσωπικές του διαφορές μαζί της, βρίζοντάς την και απειλώντας την πως θα την πετάξει έξω από τις ομάδες που συνυπήρχαν πολιτικά! Μάλιστα λέει το εξωφρενικό ότι γνώριζα κι εγώ όλα αυτά τα φοβερά! Τι κρίμα όμως για αυτήν που, δημόσια τουλάχιστον, άλλα έλεγε σε όλους μας τότε, όπως αποδεικνύει και το παρακάτω απόσπασμα από δικό της μέιλ στη λίστα της Συνέλευσης Εργαζομένων Ανέργων, στις4/8/2017

και κάτι τελευταίο, αλλά πολύ σημαντικό: σε όλη την μέχρι τώρα αλληλογραφία μας δεν προέκυψε καμιά κατηγορία προς το πρόσωπο του Γ., ούτε ως υπαινιγμός. αυτό πρέπει να καταστεί ξεκάθαρο για να συνεχίσουμε παρακάτω. ούτε αμφισβητήθηκε ποτέ νομίζω η συνεισφορά του στη διοργάνωση του summermeeting. και η Κ., αλλά και εγώ αναφερθήκαμε στο roundup στον σύντροφό μας που απουσίαζε, όπως γνωρίζετε όσοι και όσες συμμετείχατε. 

αυτά για την ώρα. καλό βράδυ.

Ε.

Όχι μόνο δεν αναφέρονται βρισιές και απειλές (ακριβώς επειδή δεν υπήρξαν ποτέ) αλλά και ο Γ. παρουσιάζεται ως ένας αξιοσέβαστος σύντροφος. Δύο τινά συμβαίνουν: ή η Ε. μας έλεγε ψέμματα τότε ή μας λέει τώρα και πιθανώς αναφέρεται σε κάποια άλλη προσωπική τους διαμάχη σε άλλο χρόνο που δεν μας αφορά. Σημασία έχει ότι ο Γ. δεν πρότεινε ποτέ την εκδίωξή της από τη συνέλευση. Αυτός έφυγε από το summercamp. Μήπως το έκανε στην Ο.Α.; Πολύ αμφιβάλλω. Διαλέχτε, εν πάσει περιπτώσει, την εκδοχή του ψέμματος που προτιμάτε αλλά, καλού κακού, την επόμενη φορά που θα την πιστέψετε, αναρωτηθείτε πόσο σύντομα θα διαψευστούν τα λεγόμενά της.

Μιλώντας για διάψευση, θέλω εγώ να διαψεύσω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι το μέιλ μου βρίσκεται ενεργά στη λίστα της Ο.Α. Για την ιστορία, το μέιλ μου (k…) που το δημιούργησα μέσα στη δεκαετία του ’90, χρησιμοποιόταν ευρέως ως το μέιλ της ομάδας των ΠτΓ, για επικοινωνία τόσο με συντρόφους στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Μέχρι και το 2012 που ο Γ. έφτιαξε δικό του μέιλ, χρησιμοποιούσε αυτό. Κατά συνέπεια, για αυτό το λόγο μέχρι τότε βρισκόταν το μέιλ αυτό στη λίστα της Ο.Α. Μετά το 2012 όμως το μέιλ μου απενεργοποιήθηκε και δίπλα του υπάρχει ένδειξη μη προσβασιμότητας, απ’ όσο γνωρίζω. Το υπονοούμενο αυτό της κατασκοπείας είναι γελοίο, βέβαια, γιατί αν ήθελα τόσο πολύ να συμμετέχω στην ομάδα αυτή, θα μπορούσα απλά να το κάνω κι έτσι κι εγώ να έχω το… προνόμιο να είμαι κανονικά και με το νόμο μέλος της λίστας αυτής. Το θέμα όμως είναι ότι η Ε. γνώριζε ότι το μέιλ μου ήταν ανενεργό γιατί είχε στην κατοχή της τη λίστα των μέιλ μετά την εγκατάλειψή της από τον Α. Κ. και άλλωστε της το υπενθύμισε η Δ. στις 11/12. Αλλά μάλλον της «διέφυγε« κι αυτό…

Στην προσπάθειά της η Ε. να αντικρούσει την κατηγορία ότι επιχείρησε να αποκλείσει τα ΠτΓ και το ΚΝ από κοινά εγχειρήματα (κι όχι όπως λέει, εγχειρήματα της Ο.Α.), ισχυρίζεται ότι «βγάζει δουλειά για μας» και μάλιστα «ανιδιοτελώς», αναφερόμενη στη δακτυλογράφηση μιας μετάφρασης του Π. Πέρα από την παρανόηση που έχει κάνει των κειμένων που η ίδια δακτυλογραφεί, η ουσία είναι ότι δεν κάνει καμία δουλειά για το ΚΝ αλλά για τον Π., με τον οποίο είχε κάνει συμφωνία, και σε καμία περίπτωση ανιδιοτελώς. Ενώ μιλάει για ανιδιοτέλεια στο κείμενο που έστειλε στη λίστα στις 6/2, στέλνει στις 8/2/2019 ιδιωτικά μέιλ στον Γ. και στον Δ. (ως μέλη του ΚΝ), όπου επίμονα ζητάει χρήματα, με τρέχουσες επαγγελματικές, μάλιστα, τιμές!

Θαυμάστε «ανιδιοτέλεια»:

αγαπητά μέλη του Κόκκινου Νήματος, πέρα από τις γνωστές εκκρεμότητες

που ανέφερα στο μέιλ που έστειλα στη μικρή λίστα, υπάρχει μία ακόμα

και αφορά την οικονομική εκκρεμότητα για το κείμενο που δακτυλογράφησα

για λογαριασμό των εκδόσεών σας, το οποίο συμφωνήσαμε πως θα πληρωθώ.

ο συνολικός αριθμός λέξεων είναι 18.049. σύμφωνα με τις τρέχουσες

τιμές υπολογίζουμε 1 ευρώ/ 250 λέξεις, άρα το ποσό ανέρχεται στα

72,196 ευρώ, για εσάς μόλις 72.σας στέλνω τον αριθμό του IBAN

μου:GR86*********************, Χ. Ε. ξαναστέλνω τα πρώτα

δύο δακτυλογραφημένα μέρη και το τρίτο πολύ σύντομα. ε.

Και ξανά στις 14/2/2019

Θέμα: Σχετ: οικονομική εκκρεμότητα

Περιμένω εδώ και μία εβδομάδα την απάντησή σας.

Υπάρχει οικονομική εκκρεμότητα μεταξύ μας, για την οποία δεσμευτήκατε δημόσια.

Περιμένω να την σεβαστείτε και να την τακτοποιήσετε το συντομότερο.

Ε.

Αλλά εδώ ας αφήσω τον ίδιο τον Π. να ξεκαθαρίσει το ζήτημα, σε χειρόγραφο που μου παρέδωσε σχετικά με τη δυσάρεστη αυτή υπόθεση στις 24/2/2019:

Πριν από ημέρες έλαβα σε φωτοτυπία τα κείμενα που έστειλαν οι Ε. και Α. στη λίστα. Στο κείμενό της η Ε. μιλά για δουλειά που βγάζει για τα ΠτΓ και το ΚΝ: «δακτυλογραφώ τη μετάφραση που κάνει ο Π. του βιβλίου του Πάτρικ Μάρραιη “Τα αποτελέσματα της άμεσης διαδικασίας παραγωγής”, που θα εκδοθεί από το ΚΝ». Και λίγες αράδες πιο κάτω λέει ότι συντρέχει «ανιδιοτελώς» τους Γ.-Δ. Επίσης, σε άλλο μέηλ της, ζητά από το ΚΝ τα χρήματα που κατά την Ε. έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους να πάρει για τη δακτυλογράφηση της προαναφερόμενης μετάφρασης.

Εξ αρχής λέω ότι το ΚΝ δεν είχε καμία ουσιαστική ανάμειξη στην όλη ιστορία και αυτό θα φανεί από την εξιστόρηση των γεγονότων. Για ό,τι ακολουθεί είναι απαραίτητο να γνωρίζετε όλοι ότι εγώ δακτυλογραφούσα σε ηλεκτρική γραφομηχανή, εξ ου και η ανάγκη να δακτυλογραφούνται εκ νέου τα κείμενά μου σε υπολογιστή ώστε να έχουν πρόσβαση σε αυτά τα μέλη της Ο.Α.

Από τα πρώτα μαθήματα που άρχισα να παρακολουθώ στη Σκαραμαγκά σκέφτηκα να κάνω πράξη μια παλιά μου σκέψη: να μεταφράσω εγώ ένα παλαιότερα εκδοθέν βιβλίο του Μαρξ με ατυχή μετάφραση. Μια πρώτη λύση για τον τρόπο έκδοσής του ήταν οι δικές μου «εποικοδομητικές κατεδαφίσεις», οι οποίες όμως είχαν ένα πολύ μικρό εκδοτικό βεληνεκές – ας το θέσω έτσι. Πέρασαν λίγοι μήνες και ρώτησα τον Γ. αν υπάρχει ένα πρώτο ενδιαφέρον για έκδοσή του από το ΚΝ και η ανταπόκρισή του ήταν θετική. Τα τρία μέρη που αποτελούν τα «Αποτελέσματα της άμεσης διαδικασίας παραγωγής» τα έγραψε ο Μαρξ ως σύνοψη του πρώτου τόμου και ως «γέφυρα» σύνδεσης με τον δεύτερο. Λίγο αργότερα, στην προπαρασκευή για τον νέο κύκλο μαθημάτων, το πρώτο εξάμηνο του 2014, ανέλαβα εισηγήσεις που σχετίζονταν αμέσως με τα «Αποτελέσματα…» (56η και 57η εισήγηση). Σκέφθηκα λοιπόν να κάνω δώρο στους μαθητές με συνεχή παρουσία στα μαθήματα (μαθητές έρχονταν και παρέρχονταν και δεν ήθελα να βρεθεί υλικό της Ο.Α. σε χέρια μαθητή που παρακολούθησε ένα–δυο μαθήματα) το τρίτο μέρος του βιβλίου Μαρξ. Αρκετούς μήνες αργότερα, έχοντας γνωριστεί καλύτερα με την Ε. διότι συμμετείχαμε αμφότεροι στην Ο.Α. και στη Συνέλευση [Εργαζομένων–Ανέργων από την πλατεία Συντάγματος], και έχοντας πια γνώση ότι η Ε. δεν κάνει εισηγήσεις αλλά κάνει πολλά άλλα πράγματα για την Ο.Α., μεταξύ των οποίων και δακτυλογραφήσεις, σκέφτηκα και πρότεινα στην Ε., αν θέλει και αν έχει χρόνο με τα τόσα που έκανε, να δακτυλογραφήσει το τρίτο μέρος του βιβλίου του Μαρξ, που ήταν και το αντικείμενο της εισήγησής μου, ώστε μέσω του υπολογιστή να αποκτήσουν πρόσβαση στη μετάφραση και όλα τα άλλα μέλη της Ο.Α. που δεν είχαν έστω σε φωτοτυπία τη νέα δική μου μετάφραση. Θυμίζω ξανά ότι τα «Αποτελέσματα…» είναι μέρος του τρίτομου έργου του Μαρξ που αποτελεί αντικείμενο μελέτης της Ο.Α. ενώ τα ίδια τα «Αποτελέσματα…» ήταν αντικείμενο εισηγήσεών μου. Αυτός ο πρώτος σύντομος διάλογος ανάμεσα σ’ εμένα και την Ε. (θέλεις…; Έχεις χρόνο…😉τελείωσε λέγοντάς της να στείλει τη δακτυλογράφηση όταν την τελειώσει και στους Γ.-Δ. Κι αυτό διότι, όντας άσχετος με υπολογιστές και ακούγοντας κατά καιρούς άλλους να λένε ότι «έχασαν» κείμενο στον υπολογιστή τους, ήθελα για λόγους ασφαλείας να υπάρχει το κείμενο όχι μόνο στον υπολογιστή της Ε. αλλά και σε άλλα δύο μέλη της Ο.Α. τα οποία ήταν συνάμα και μέλη του ΚΝ και θα είχαν έτσι την ευκαιρία να δουλεύουν στον υπολογιστή τους τη μετάφραση(δεν ξέρω καλά αγγλικά) σε όποιον ελεύθερο χρόνο τους ήθελαν. Κοντολογίς, με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια.

Με το ίδιο πνεύμα (της θέλησης) και στο ίδιο πλαίσιο (της ανιδιοτέλειας – όπως λέει και η ίδια η Ε.) έγιναν και οι δύο επόμενοι και εξίσου σύντομοι διάλογοι ανάμεσα σ’ εμένα και την Ε. σχετικά με τη δακτυλογράφηση του δεύτερου και του πρώτου μέρους του βιβλίου του Μαρξ. Στο μεταξύ, η Ο.Α. αναβάθμιζε τους στόχους της –ξαναδούλεμα όλων των εισηγήσεων και σκέψεις για έκδοση κάποιων εξ αυτών σε βιβλίο– και έτσι σκέφτηκα κι εγώ «αναβαθμισμένα»: η έκδοση του βιβλίου του Μαρξ, υλικό της Ο.Α., να γίνει ως αποτέλεσμα συνεργασίας της Ο.Α. με το ΚΝ. Πρόταση που δεν πρόλαβα βεβαίως να κάνω διότι μεσολάβησαν τα γνωστά γεγονότα Νοεμβρίου/Δεκεμβρίου.

Από τα προαναφερθέντα γίνεται σαφές ότι το ΚΝ δεν έχει καμία σχέση με όσα η Ε. ισχυρίζεται ότι έχει. Ό,τι κείμενα έπαιρνε η Ε. για δακτυλογράφηση τα έπαιρνε από εμένα, όχι φυσικά ως «αντιπρόσωπο» του ΚΝ αλλά ως μέλος της Ο.Α. που έδινε υλικό της Ο.Α. προς δακτυλογράφηση σε ένα άλλο μέλος της Ο.Α. Ζήτημα πληρωμής της δακτυλογράφησης δεν τέθηκε ποτέ για κείμενα του Μαρξ. Ακόμα κι αν εγώ ήμουν τόσο βλάκας να της προτείνω χρήματα, η ίδια η Ε. όχι μόνον δε θα τα δεχόταν αλλά ενδεχομένως και να μ’ έβριζε που της πρότεινα χρηματική αμοιβή για δακτυλογράφηση υλικού της Ο.Α. Όλοι γνωρίζουμε τη δουλειά που έκανε η Ε. σχετικά με δακτυλογραφήσεις και επίσης γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν έπαιρνε χρήματα γι’ αυτή τη δουλειά. Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας το κείμενο της Ε. που αφορά τη συνάντηση της Ο.Α. τον Δεκέμβριο, ούτε και η ίδια η Ε. ζητά χρήματα για τα κείμενα του Μαρξ – συνδέει την αμοιβή με το «βιβλίο», όπως το ονομάζει η ίδια, του Πάτρικ Μάρραιη. Δικαίως η Ε. ζητά αμοιβή για το κείμενο του Π. Μάρραιη αλλά αδίκως την ζητά από το ΚΝ αφού εγώ της πρότεινα την αμοιβή. Και την πρότεινα διότι το κείμενο του Μάρραιη αφενός δεν μπορεί να θεωρηθεί υλικό της Ο.Α. (δεν αποτέλεσε ποτέ αντικείμενο εισήγησης) και αφετέρου, όντας τέτοιο, περιόριζε τις πιθανότητες να αρνηθεί η Ε. να πάρει χρήματα που της πρότεινα. Ήθελα να της δώσω χρήματα και το κείμενο του Μάρραιη μου έδινε την ευκαιρία να της τα δώσω χωρίς να την προσβάλω. Τόσο απλό.

Και φτάνουμε στο σήμερα, όπου η Ε. ξαναστέλνει στους Γ. και Δ. κείμενα του Μαρξ που τα είχε στείλει προ πολλού, όμως αυτή τη φορά αφενός εμφανίζει ως συγγραφέα αυτών των κειμένων, και κατ’ επέκταση του βιβλίου «Αποτελέσματα…», τον Πάτρικ Μάρραιη (!;!;), αφετέρου ζητά χρήματα όχι από εμένα αλλά από το ΚΝ, και τρίτον, ζητά στην ουσία χρήματα για τη δακτυλογράφηση κειμένων του Μαρξ!! Κοντολογίς, εμφανίζει τον Μάρραιη ως συγγραφέα των κειμένων που (ξανα)έστειλε και ζητά χρήματα για όλα όσα της έδωσα μέχρι πρόσφατα να δακτυλογραφήσει!! Είναι προφανές ότι κάπου έχει μπερδευτεί η Ε. με τα κείμενα και ότι εγώ μπορώ εύκολα να (απο)δείξω ότι τα σταλθέντα εκ νέου κείμενα για τα οποία ζητά χρήματα είναι κείμενα του Μαρξ, για τα οποία κι η ίδια δέχεται ότι δεν έχουν σχέση με αμοιβή. Αν είναι απλό μπέρδεμα, εύκολα μπορεί η Ε. να ανακαλέσει τους ισχυρισμούς της περί οποιασδήποτε εμπλοκής του ΚΝ στην όλη αυτή ιστορία – ανακαλώντας έτσι και αποσυσχετίζοντας με το ΚΝ φράσεις της όπως:«βγάζω και δουλειά για αυτούς [εννοεί τΠτΓ και το ΚΝ]» και «ανιδιοτελώς». Αν πάλι δεν είναι μπέρδεμα, τι βλακώδης «μηχανορραφία» είναι αυτή εκ μέρους της: να εμφανίζει τον Μάρραιη ως συγγραφέα του βιβλίου του Μαρξ για να έχει έτσι «πάτημα» να ζητά χρήματα και για τη δακτυλογράφηση των κειμένων του Μαρξ!! Και γιατί εμπλέκει το ΚΝ στην όλη ιστορία; Για να το εμφανίσει αρνούμενο να πληρώσει ώστε να το εκθέσει; Ακατανόητοι οι ισχυρισμοί της. Μένω σ’ αυτήν την ήπια διατύπωση μέχρι να τους ανακαλέσει. Ειδάλλως θα αναζητήσω τα βαθύτερα κίνητρά της και τις στοχεύσεις της.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν να καταθέσω τα χρήματα που ζητά η Ε. και μετά να διερευνήσω τι πληρώνω και προς τι όλα αυτά με το ΚΝ εκ μέρους της. Όμως σε δεύτερη σκέψη κατάλαβα ότι αυτό μπορεί κάποιος να το θεωρούσε άμεση ή έμμεση «παραδοχή», εκ μέρους μου, ότι «κάτι τρέχει και ίσως έχει δίκιο η Ε.». Έτσι, έστειλα μήνυμα στην Ε. ότι αναβάλω την κατάθεση των χρημάτων και κάθησα και έγραψα αυτό το κείμενο.

Π., 23/2/2019

Η ερμηνεία που δίνει η Ε. στην στάση του Γ. και του Δ. απέναντί της, στην φυσιολογική δηλαδή αντίδρασή τους απέναντι στην επιχείρηση αποκλεισμού της ομάδας μας και δηλητηρίασης των σχέσεών μας με την Ο.Α., είναι ότι πρόκειται περί «προσωπικών διαφορών». Και οι δύο, ωστόσο, μπορούν να αποδείξουν ότι τη χρονική στιγμή που η Ε. επιχείρησε τα παραπάνω με την αποστολή των συγκεκριμένων μέιλ, οι προσωπικές τους σχέσεις δεν ήταν σε χειρότερο επίπεδο από ό,τι έχουν υπάρξει κατά καιρούς, χωρίς αυτό να έχει φέρει ένα τέλος στην πολιτική τους συνεργασία. Η σύγχυση μεταξύ αυτών των δύο επιπέδων δεν είναι τυχαία για το συγκεκριμένο άτομο. Στην πραγματικότητα, η πολιτική διάσταση δεν υφίσταται καν και το προσωπικό κυριαρχεί στον τρόπο που συμπεριφέρεται και γράφει, παρότι δεν πρόκειται για σχέσεις που καλλιεργούνται σε παρεούλες και σε φιλικές συναναστροφές. Εδώ δεν κάνω καμιά χαρακτηρολογική ανάλυση. Το γεγονός ότι μέσα στο κείμενο της Ε. υπάρχουν ψευδοπολιτικά «επιχειρήματα» σερβιρισμένα με τη χρήση στρεψοδικιών και αναληθειών δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε καθαρά χαρακτηρολογικό γνώρισμά της. Το φαινόμενο των ακολουθητών, των ατόμων που δεν έχουν και δεν αποκτούν καμιά αυτονομία εντός πολιτικών συλλογικοτήτων αλλά παθητικά ακολουθούν τις πρωτοβουλίες άλλων είναι ενδημικό στον «χώρο» και γνωστό από πολύ παλιά. Άτομα που δεν αναλαμβάνουν καμιά δημιουργική εργασία αλλά στην καλύτερη περίπτωση μόνο εκτελεστική (δακτυλογραφήσεις, πχ), που δεν εκφράζουν πολιτικές απόψεις, που δεν προωθούν την πολιτική δουλειά μιας συλλογικότητας και δεν προσπαθούν να αυτομορφωθούν –κάτι που αποτελεί για όλους–ες μας ζητούμενο αφού η γνώση των κοινωνικών πραγμάτων δεν είναι κάτι δεδομένο εκ των προτέρων– συνήθως εμφανίζονται ως κριτές και καταγγέλλοντες μόλις στο επίπεδο των προσωπικών σχέσεων, που αποτελεί το βασίλειό τους, παρουσιαστούν σύννεφα και εντάσεις ή όταν οι πρωτοβουλίες των πιο ενεργητικών ατόμων εμφανιστούν με μεγαλύτερη ένταση. Τότε όλη η συμπλεγματική ψυχοπαθολογία που προκαλείται από αυτήν την κατάσταση βγαίνει στο προσκήνιο από το παρασκήνιο των σχολίων και των κουτσομπολιών και εξαπολύεται ένα δριμύ κατηγορώ εναντίον των «εξουσιαστών», «ηγετών», «αρχηγών», «αρχηγίνων», δηλαδή όσων είχαν τον έλεγχο των δραστηριοτήτων τους, παρέμεναν συνεπείς στις κοινές δεσμεύσεις με το να είναι ενεργητικοί και να παίρνουν πρωτοβουλίες. Ακόμα πιο θλιβερό και κλισέ είναι το φαινόμενο αυτό στις έμφυλες διαστάσεις του, με τις γυναίκες ακολουθίστριες, όπου σχεδόν πάντα ο λόγος ύπαρξής τους σε μια ομάδα είναι ένας πρώην, ένας νυν, ένας επόμενος κ.ο.κ., πάντα ένας ετεροπροσδιορισμός σε σχέση με άντρες–εραστές με τους οποίους οι προσωπικές ρήξεις παίρνουν έναν ψευδο–πολιτικό χαρακτήρα. Όλα τα παραπάνω είχα την θλιβερή ευκαιρία να τα διαπιστώσω στη Συνέλευση Εργαζομένων Ανέργων όπου συνυπήρχαμε με την Ε. για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Μέσα σε αυτό το διάστημα, το ότι η ίδια δεν είχε ποτέ προτείνει κάποια στρατηγική στη συλλογικότητα ούτε είχε συνεισφέρει δημιουργικά στις αναλύσεις της ούτε είχε ασχοληθεί με τη συγγραφή προκηρύξεων, κειμένων κλπ. (εκτός, ίσως, από ένα μικρό κομμάτι ενός υποκεφαλαίου που μετά ολοκληρώθηκε από άλλους), ποτέ δεν το παρουσίασε ως πρόβλημα προς συζήτηση. Αντίθετα, μόλις της ζητιόταν να συμμετέχει σε πάνελ εισηγητών, το έφερε βαρέως και αργότερα μας κατηγορούσε ότι το γεγονός αυτό της προκαλούσε… κρίσεις πανικού. Τις ίδιες αντιρρήσεις είχε προβάλλει σχετικά με τη διοργάνωση της εκδήλωσης με τον George, επαναλαμβάνοντας τις κατηγορίες περί πρόκλησης κρίσεων πανικού. Όταν από το τέλος του 2016 και τις αρχές του 2017 όλοι συζητούσαμε σχετικά με τη διοργάνωση της διεθνούς συνάντησης, από τις εισηγήσεις μέχρι τα πρακτικά ζητήματα, πάλι η Ε. δεν έθεσε κανένα ζήτημα ανισοκατανομής αρμοδιοτήτων και καθηκόντων, παρότι κάποιοι φέραμε πολύ μεγαλύτερο βάρος από όσο μας αναλογούσε και στη διάρκεια της ίδιας της διεθνούς συνάντησης η πολιτική της συμβολή ήταν μηδαμινή. Πότε όμως ξεκίνησε επίθεση εναντίον των ΠτΓ και της Υπόγειας Σήραγγας (δευτερευόντως) γιατί δήθεν την χρησιμοποιούσαμε ως «έκτακτο βοηθητικό προσωπικό» ενώ αυτή «δεν είχε καμία πραγματική συμμετοχή στη διοργάνωση», παρότι ποτέ δεν το είχε πει στις σχετικές συζητήσεις προετοιμασίας της συλλογικότητας; Μόνο αφού προκλήθηκε τριβή στην προσωπική της σχέση με τον Γ. και όλη η ένταση των αρνητικών συναισθημάτων της ντύθηκε με ψευδοπολιτικό μανδύα για να χρησιμοποιηθεί εναντίον πολιτικών συλλογικοτήτων! Δηλαδή, το μοτίβο παραμένει το ίδιο μέχρι σήμερα: η εκούσια παθητικότητα και η (συνακόλουθη) ανισότητα καλύπτονται μέσα σε μια παρεΐστικη διάθεση, αλλά στην πρώτη διαπροσωπική κόντρα ή έντονη πρωτοβουλιακή δραστηριότητα των άλλων ξεκινάει η καταγγελλιολογία με αστήριχτες αιτιάσεις, που ποτέ δεν ειπώνονται δημόσια και στην ώρα τους, διανθισμένες με κουτσομπολιά και φαρμακερά σχόλια. Για την ιστορία, οι κατηγορίες της Ε. περί «έκτακτου βοηθητικού προσωπικού» αποκρούστηκαν από μένα και σχεδόν όλα τα άλλα μέλη της Συνέλευσης και κατόπιν τούτου η Ε. αποχώρησε απ’ αυτήν τον Σεπτέμβρη του 2017.

Για να επιστρέψω στο κείμενο της Ε., μέσα στις χιλιάδες λέξεις του, αναγνωρίζω πλήρη ορθότητα μόνο σε 6 από αυτές, τουτέστιν το ότι το συγκεκριμένο άτομο είναι «η πλέον ασήμαντη κινηματικά εδώ μέσα». Θα συμπλήρωνα «και πολιτικά ασήμαντη», επειδή η ίδια το θέλησε να είναι έτσι. Αν και αυτή το χρησιμοποιεί ως δήθεν αντικίνητρο για τη στάση της απέναντι στα ΠτΓ, νομίζω ότι απέδειξα μέχρι τώρα ότι, αντιθέτως, η πολιτική ανυπαρξία σε κατάλληλο έδαφος προσωπικών διαφορών μπόρεσε να δημιουργήσει πολλές συμπλεγματικές και ανταγωνιστικές συμπεριφορές ικανές να πλήξουν πολιτικά εγχειρήματα.

Συνεπώς, από μεριάς μου, μια πολιτική συγνώμη από την Ε. (και τον Α., στον βαθμό που τη συνέδραμε) προς τα ΠτΓ δεν αρκεί. Θα πρέπει να συνοδεύεται κι από έναν ειλικρινή πολιτικό απολογισμό της μέχρι τώρα πολιτικής της παρουσίας (απουσίας) σε συλλογικά εγχειρήματα τα οποία, ανεξάρτητα από το τι αυτή νομίζει, δεν κλωθογυρίζουν γύρω από τις διαπροσωπικές σχέσεις των μελών τους.

Φεβρουάριος 2019, Κ. Μ.